Prologue.

Marze­nie o czymś niep­rawdo­podob­nym ma swoją nazwę. Na­zywa­my je nadzieją.

Nie potrafisz przewidzieć co przyniesie Ci jutro. Nie zdołasz dostrzec konsekwencji jakie Cię spotkają tylko dlatego, że jesteś zaślepiony siłą marzeń, które na ułamek sekundy Cię uszczęśliwią. Żyjesz właśnie tą chwilą, tym momentem, który oślepiając swoim błyskiem potrafi zrazić Cię do otaczającego świata, by mieć władzę nad samym Tobą i wyłącznie los mógł zdecydować za Ciebie, którą drogą tak naprawdę musisz iść. Ty masz najkrótsze słowo, które nawet jest ledwo słyszalne. Nie masz wyjścia - musisz się pogodzić z obranym kursem. Nie koniecznie przez Ciebie, nie koniecznie właściwym, ale musisz. Masz to spisane jak na dłoni, lecz wcale o tym nie wiesz. Ty jesteś tylko zwykłym pionkiem, który błąka się od pola do pola i zatraca w monotoności. Zwykłe szare życie otula Cię swym promieniem ogłuszając Twoje pragnienia. Tłamsi Cię w swym ramieniu umożliwiając jakikolwiek ruch - ale nie poddawaj się. Wyjdziesz z tego. Gdy postanowisz dojść do swych celi wyswobodzisz się. Musisz tylko bardzo chcieć, musisz wierzyć w lepsze jutro. Nie poddawaj się, nie uginaj kolan bo coś Ci nie wychodzi, bo jesteś zmęczony - Biegnij. Pokaż ludziom, że się mylą, że jest zupełnie inaczej. Stań na wysokości zadania i nie oddawaj się w obce ręcę. Bądź zdany wyłącznie na siebie i nie pozwól się odtrącić.